درباره مروان

امیرالمومنین (ع) در خطبه 72

و من كلام له عليه السلام قاله لمروان بن الحكم بالبصرة قَالُوا أُخِذَ مَرْوَانُ بْنُ الْحَكَمِ أَسِيراً يَوْمَ الْجَمَلِ فَاسْتَشْفَعَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ عليهما السلام إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام فَكَلَّمَاهُ فِيهِ فَخَلَّى سَبِيلَهُ فَقَالَا لَهُ يُبَايِعُكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ عليه السلام - أَ وَ لَمْ يُبَايِعْنِي بَعْدَ قَتْلِ عُثْمَانَ لَا حَاجَةَ لِي فِي بَيْعَتِهِ إِنَّهَا كَفٌّ يَهُودِيَّةٌ لَوْ بَايَعَنِي بِيَدِهِ لَغَدَرَ بِسَبَّتِهِ أَمَا إِنَّ لَهُ إِمْرَةً كَلَعْقَةِ الْكَلْبِ أَنْفَهُ‏ وَ هُوَ أَبُو الْأَكْبُشِ الْأَرْبَعَةِ وَ سَتَلْقَى الْأُمَّةُ مِنْهُ وَ مِنْ وُلْدِهِ يَوْماً أَحْمَرَ

از سخنان آن حضرت است در باره مروان پسر حكم در بصره (گويند مروان را در جنگ جمل اسير گرفتند. وي در پيشگاه علي (ع) امام حسن و امام حسين عليهما السّلام را ميانجي خود ساخت و آنان در باره او با امام سخن گفتند، و علي (ع) او را رها كرد. حسنين (ع) گفتند: «امير مؤمنان مروان با تو بيعت كند.» فرمود:) - مگر پس از كشته شدن عثمان با من بيعت نكرد مرا به بيعت او نيازي نيست - كه بيعت‏شكن است و غدّار - با دستي چون دست جهود، - مكار اگر آشكارا - با دست خود بيعت كند، روگرداند و در نهان - با ريشخند - آن را بشكند همانا وي بر مردم حكومت كند امّا كوتاه، چندان كه سگ بيني خود را ليسد. او پدر چهار فرمانرواست و زودا كه امّت، از او و فرزندان او روزي خونين - را ببينند.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، خطبه 72